کودکان و نوجوانان افسرده در معرض 66 بیماری جدی

 میزان شادی و جنب و جوش کودکان و نوجوانان در سراسر جهان کاهش یافته و به همین دلیل محققان موسسه تحقیقاتی کارولیسنکا در سوئد مطالعات وسیعی را در این مورد و تاثیر افسردگی و اضطراب دوران کودکی و نوجوانی بر سلامت جسمی افراد در بزرگسالی آغاز کردند.

این مطالعات نشان می‌دهد کودکان و نوجوانان افسرده و غمگین در معرض ابتلا به ۶۶ بیماری جدی و مرگ زودرس در بزرگسالی قرار دارند.

افسردگی در کودکی به ندرت دیده می‌شود؛ ولی در نوجوانی و همزمان با ورود به بلوغ، این عارضه بیشتر دیده می‌شود.

علائم و نشانه‌های افسردگی در نوجوانان شامل تغییر در نگرش و رفتار اجتماعی فرد است که می‌تواند باعث بروز چالش‌های جدی در محیط خانه و مدرسه شود.

معمولا افسردگی نوجوانی همراه با علائم زیر بروز می‌کند:

- گریه‌کردن و احساس غمگینی مداوم نوجوان

خشمگین‌شدن حتی در مورد مسائل جزئی و بی‌اهمیت

احساس ناامیدی و پوچی

کاهش تمایل به رفتارهای اجتماعی و شرکت و مراسم خانوادگی

احساس گناه و بی‌ارزش‌بودن

کاهش اعتماد به نفس

کاهش تمرکز

افت شدید تحصیلی

کاهش یا افزایش خواب

تغییر در اشتها و کاهش یا افزایش ناگهانی وزن

تمایل به مصرف دخانیات و الکل

تیک‌های عصبی

عدم رعایت بهداشت فردی

خودآزاری و دیگر آزاری

اقدام به خودکشی در موارد حاد

میزان ضعیف این رفتار با توجه به بلوغ فکری و فیزیکی نوجوان طبیعی است؛ ولی چنانچه این رفتار به صورت مکرر و شدید باشد؛ نشانه خوبی نیست.

بر اساس مطالعات، افسردگی و استرس نوجوانان تاثیرات قابل ملاحظه‌ای بر سلامت آنان در بزرگسالی دارد و شخص را در معرض ۶۶ بیماری جدی از قبیل اختلالات خواب، دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری‌های تنفسی و بیماری‌های کلیوی و کبدی قرار می‌دهد.

این عوامل و همچنین رفتارهای خودآزاری که گاهی به خودکشی منجر می‌شود نیز از عوامل مرگ زودرس است.

در ادامه این مطالعه که با بررسی بیش از ۱.۵ میلیون نوجوان دختر و پسر سوئدی صورت گرفته، نشان می‌دهد اثرات افسردگی دختران و پسران در بزرگسالی متفاوت است.

به عنوان مثال زنان مبتلا به افسردگی زودرس بیشتر به عفونت‌های ادراری، مشکلات تنفسی و گوارشی مبتلا هستند و مردان در معرض چاقی، مشکلات تیروئید، ‌ بیماری سلیاک و اگزما قرار دارند.

نوجوانانی که در معرض افسردگی مزمن قرار دارند، تمایل بیشتری به مصرف مواد و روابط خطرناک دارند.

محققان به والدین، اولیای مدرسه و سیاست‌گذاران توصیه می‌کنند که تمام حالات روحی و جسمی نوجوان را تحت نظر داشته باشند و با مهیاکردن بستری دوستانه و صمیمی، زمینه کمک به آنان را فراهم کنند.